Bolivarcı Venezuela Cumhuriyeti’nin Ankara Büyükelçisi Dr. José Bracho Reyes, 15 yıl önce Venezuela başkonsolosu olarak İstanbul’a gelmişti. Venezuela, Türkiye’de başkonsolosluk açan ilk Latin Amerika ülkesi oldu. Reyes, 4 yıl boyunca başkonsolosluk görevini yürüttü. Son 11 yıldır da ülkesinin Ankara Büyükelçisi.
İki ülke halklarının emperyalizme karşı ortak bir hikayesi olduğuna inanan Dr. José Bracho Reyes, Türkiye’ye geldiğinden beri ülkeler arasında dostluk bağları geliştirebilmek için çalıştı. Bu çabalar karşılık verdi. Türkiye’de en uzun süre görev yapan diplomatlardan biri olan Reyes’in döneminde iki ülke arasında tarihi diplomatik gelişmeler yaşandı, önemli anlaşmalar imzalandı. 2016’da Venezuela Devlet Başkanı Nicolás Maduro, Türkiye’yi ziyaret eden ilk Venezuela lideri oldu. 2018’de de Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan Karakas’a resmi bir ziyaret gerçekleştirdi ve bu ziyaret Türkiye’den Venezuela’ya Devlet Başkanı düzeyindeki ilk ziyaret oldu. İkili ilişkiler üst düzeye ulaştı.
Yakında görevi sona ermek üzere olan ve ülkesine dönmeye hazırlanan Dr. José Bracho Reyes, görevi boyunca edindiği izlenimlerini, tecrübelerini, iki ülke arasındaki bağları ve Türkiye sevgisini duygu dolu bir veda mektubuyla paylaştı.
Bolivarcı Venezuela Cumhuriyeti’nin Ankara Büyükelçisi Dr. José Bracho Reyes’in mektubu:
SANA SARILIYORUM SONSUZA KADAR TÜRKİYE
Bu kutsal topraklara geleli on beş yıl geçti ve o zamandan beri bu gizemli ülkenin, iki kızımın hayata gözlerini açtığı bu ülkenin sakladığı, beklenmedik, büyülü, sonsuz yanlarını keşfettikçe heyecanlanırım.
Yaşamak durumunda olduğum başka hiçbir yerde zihnim daima ruhumu aydınlatacak olan ışıklarla bu kadar dolmadı.
Her ne kadar benim sevgim, o güneyli şair gibi “öpüp giden denizcilerin sevgisi” gibi olsa da Türkiye sevgimin daimî, sonsuz olduğunu biliyorum.
Gidiyor olsam da bu topraklara ve insanlarına duyduğum bu kutsallaşmış sevgi her zaman bana yakın olacak çünkü Rumi’nin de dediği gibi: “sevgililer herhangi bir yerde buluşmazlar. Onlar her zaman ve sonsuza kadar birbirlerinin içindedirler.”
Kızıl alevlerini, her zaman sakin olan sularının mavisini, derin tutkularını, incinmelerini, dünyevi acılarını yanımda götürüyorum.
Bir dili götürüyorum yanımda, buğdayın yetiştiği toprağı işleyen, her gün ekmek yapan köylü ellerine bağlı bu dili, kızlarımın birinci dilini. Dayanışmacı bir “kolay gelsin”i yanımda götürüyorum; göklere kadar yükselttikleri bu binanın sağlamlığını korumak için her gün uğraşan kadın ve erkeklerin yükünü hafifletmek için söylenen bu sözü.
Rumi’nin (Mevlâna’nın), Yunus Emre’nin ama aynı zamanda Hikmet’in, Orhan Kemal’in, Rıfat Ilgaz’ın, Sabahattin Ali’nin, Yaşar Kemal’in, Pamuk’un, Fatma Aliye’nin ve Elif Şafak’ın satırları ve derin öğretilerinin dövmeleri daima dilimde ve kalbimde olacak. Onların eserleri, çeşitlilikleriyle, tıpkı bir yapbozu tamamlar gibi parça parça seni tek ve tekrar edilemez yapan tüm halkların özelliklerini daha iyi anlamamı sağladı.
Gidiyorum, üzerimde izler. Kafam karışmış halde gidiyorum ve seziyorum ki yarın dünyanın beni bekleyen herhangi bir kentinde gecelerime Türkçe “iyi geceler” diyerek veda edeceğim. Belki de farkına varmadan Maracaibo’da bana yapılan iyiliklere “çok sağ olun” diye Türkçe teşekkür edeceğim.
Gücümü en karanlık gecede, dehlizler içindeyken ayağa kalkmış bir halkın enerjisi ve cesaretiyle doldurdum içimi. O karanlık ve soğuk Şubat’ta yüreğim ve enerjim senin yanındaydı.
Bu önemli deneyimden kazançlı çıkan ben oldum.
Bana ne kadar çok şey öğrettin Türkiye!
Bin bir tarihle dolu tarihinle, Urfa’da izleriyle karşılaştığım İbrahim peygamberin sesi gibi kutsal seslerinle. Senden daha ne isteyebilirim, sende buldum Jonia’yı, Caria’yı, Lycia’yı ve Cilicia’yı. Trakya’dan Anadolu’ya, Boğazlar’dan Fırat’a, Kapadokya ve Kalkan’a, ne kadar çok şey öğrendim senden. Teşekkürler sana, binlerce teşekkür Türkiye.
Halkının nasıl emperyalist saldırılara karşı ayağa kalktığını, Çanakkale’de attığın o tokadı gördüm, 15 Temmuz 2016’da faşizmin yolunu nasıl kapattığına şahit oldum.
Göreme için Nemrut için teşekkürler. Phaselis için, Didim için teşekkürler. Emirgan’daki laleler için, Taksim’deki simit, Alsancak’taki katmer için teşekkürler. Beşiktaş’taki (Just Coffee), Gayrettepe’deki (Petra), İzmir’deki (Baristokrat) iyi kahvenin aroması için, Ankara’daki Rubber Soul kafe için teşekkürler. Bozcaada ve Urla şarabı için teşekkürler.
Türkiye ve Venezuela arasındaki ikili ilişkiyi inşa etmekten sorumlu bir ekipten sorumluydum. Bu ilişki daha önce hiç olmamıştı çünkü ülkelerimiz bize uzaktan, ilgisizce, “oryantalistlerin”, Avrupalıların deforme edici aynaları üzerinden bakıyorduk, önyargılarla doluyduk. Şimdi ise birbirimizin yüzüne güvenle bakıyoruz. Mutlu dönüyorum çünkü bağlarımızın sağlam ve zamana dayanıklı olduğunu hissediyorum. Görevimi yerine getirmiş olmanın verdiği tatminle dönüyorum. Bu yolu benimle yürüyen herkes bana ağlayarak veda ediyor. Gittiğim için mutlu olan kimse yok.
Haklarımızın yakınlaşması adına yapılabilecek her şeyi yaptım. Türkiye ve vatanımla, doğduğum ülke olan Venezuela arasında bir köprü kurulmasında faydalı olduğumu söylemek benim için bir ayrıcalık.
Dr. Jose Bracho
Ankara, Eylül 2023
