Alman hükümeti iltica başvurularını yurtdışında işleme koyup koymamayı değerlendirirken, sürece dahil olan uzmanlar perşembe günü hükümete tavsiyelerini yayınlayarak planın devam edip etmeyeceğini sorguladı.
Aralarında Almanya’nın da bulunduğu çok sayıda Avrupa ülkesi, Birleşik Krallık’ın Ruanda modeli ve İtalya’nın Arnavutluk ile yaptığı anlaşma örnek alınarak, kendi topraklarına ulaşan düzensiz göçmen sayısını azaltmak amacıyla iltica işlemlerini yurt dışına taşımayı değerlendiriyor.
Federal hükümet önümüzdeki hafta (20 Haziran) Almanya’nın eyalet hükümetleriyle yapacağı toplantıda ön incelemenin sonuçlarını sunacak ve Almanya’nın benzer bir süreci uygulamaya koyması için bir sonuca varması bekleniyor.
Fakat süreçle ilgili olarak görüşlerine başvurulan, hükümetin ana göç danışma organı SVR Migration, perşembe günü yaptığı açıklamada, insan hakları açısından büyük engeller olarak gördüğü konularla ilgili “önemli endişeleri” olduğunu söyledi.
Danışma konseyi başkanı Hans Vorländer, mart ayında hükümete sunulan bir raporda, “İltica prosedürlerinin dışsallaştırılmasına yönelik bugüne kadarki teklifler önemli siyasi, hukuki ve operasyonel sorular ortaya çıkarmaktadır,” dedi.
Vorländer, bu tür prosedürler için gerekli olan “yüksek insan hakları ve iltica standartlarının”, AB üyesi olmayan ülkelerin gerekli koşulları sağlamaya istekli ve muktedir olma ihtimalini neredeyse ortadan kaldıracağını da sözlerine ekledi.
Vorländer, Almanya’nın tek başına hareket etmesi halinde, “Avrupa’nın iltica sisteminin yeniden ulusallaşması değilse bile parçalanması tehlikesinin ortaya çıkacağını” da sözlerine ekledi.
İçişleri Bakanı Nancy Faeser, sadece henüz İtalyan topraklarına ulaşmamış göçmenleri yurtdışına gönderecek İtalya-Arnavutluk anlaşmasıyla “çok ilgilendiğini” belirtmişti.
Anlaşma kapsamında, göçmenlerin işlem göreceği merkezler İtalyan yetkililerin görev yaptığı “İtalyan toprağı” olarak kabul edilecek ve süreç tamamlandıktan sonra bireyler sonuca bağlı olarak ya İtalya’ya ya da başka bir üçüncü ülkeye gönderilecek.
Bazı AB devletleri de prosedürlerin AB ve ulusal hükümetler arasında ortaklaşa dışsallaştırılması için bastırırken, Vorländer bu seçeneği göz ardı etmiyor; Almanya İçişleri Bakanlığı ise daha tereddütlü davranıyor.
