Covid-19 pandemisi döneminde birçok hekimin görevden veya ülkeden ayrılması, sağlık yatırımlarının yetersizliği ve özellikle güneydeki yoksul bölgelerde sağlık sisteminin çöküşe doğru gitmesi İtalya’yı yeni arayışlara itti.
Daha yoksul güney kesimlerinde, halk sağlığı sistemi pandemiden önce de yıllarca ihmale maruz kalmış ve düzinelerce hastanenin kapanmasına yol açan ciddi bütçe kesintileri yaşanmıştı. Bölgede mafya ve siyasi yolsuzluk da sağlık hizmetlerine zarar verdi.
Örneğin Polistena’nın nüfusu yaklaşık 10.000 fakat bölgede faaliyette olan son hastanelerden biri, komşu illerdeki kasabalarla birlikte 200.000 kişiye hizmet veriyor.
The Guardian’da yer alan habere göre Calabria’nın bölgesel hükümeti sorunu çözmek için, çoğu zaman insani felaket zamanlarında hayat kurtarmaya yardımcı olmak için tıbbi ekipler göndermesiyle dünya çapında ünlü Küba’ya çağrıda bulundu.
Küba’dan tüm uzmanlık alanlarını kapsayan yaklaşık 500 sağlık çalışanı şu anda Calabria’daki hastanelere dağılmış durumda.
‘Temel ilkelerimiz dayanışma ve insanlık’
Santa Maria degli Ungheresi hastanesinde bir yıldır ekibi ile birlikte çalışan Kübalı hekim Asbel Díaz Fonseca, “Eğitimimizin temel ilkeleri dayanışma ve insanlık. Becerilerimizi, özellikle sağlık sisteminin acı çektiği ihtiyaç duyan ülkelere götürüyoruz. İtalya’nın iyi doktorları ve doğru teknolojisi var, fakat birçok uzmanlık alanında profesyonellerden yoksun,” diyor.
İtalyan misyonu, Fonseca’nın Avrupa’daki ilk görevi. 10 yıllık deneyime sahip bir cerrah olarak, iki yılı Moritanya’da olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki görevlere gönderildi.
Fonseca, Küba yönetiminin ‘kasasını doldurmak için sağlık çalışanlarının sömürüldüğünü’ iddia eden eleştirileri reddediyor. Hekim, “Bu tamamen yalan. Bunu yapmak bizim için bir zorunluluk değil. Buradayız çünkü burada olmak istiyoruz. Deneyimlerden de öğreniyoruz. Bu iki yönlü bir değişimdir,” diyor.
‘Kübalı hekimler bizim sahip olmadığımız bir coşkuya sahipler’
Aralık ayında ülke çapında yapılan iki grev, İtalya’nın sağlık sistemini bozulmaya götüren sayısız sorunu ön plana çıkardı. Hükümetin emekli maaşlarını düşürme önerileriyle tetiklenen 24 saatlik grevler, sağlık personeli göçünün ortasında yorucu vardiya düzenleri ve düşük ücret konusundaki tartışmayı yeniden alevlendirdi.
The Guardian’a göre, Küba’nın yardımı başlangıçta İtalyan sağlık çalışanları tarafından şüpheyle karşılanmış. Santa Maria degli Ungheresi hastanesinin müdürü Francesca Liotta da “Bundan hoşlanmadılar,” diyor.
Fakat Kübalı sağlık görevlileri İtalyanca öğrendikten ve meslektaşlarını tanıdıktan sonra bu durum değişmiş ve hastane ekibine yeni bir enerji sağlamış.
Emekli olmaya yakın Liotta, “Kariyerime başladığımda sahip olduğumu hatırladığım türden bir coşkuya sahipler. Her zaman şunu söylüyorum: bize oksijen veriyorlar,” ifadelerini kullanıyor.
Calabria’daki girişimin etkili olduğuna inanılıyor ve proje en az 2025’e kadar uzatıldı. 36 yaşındaki Eduardo Gongora, acil serviste çalışıyor ve bir yıllık yeni bir sözleşme imzaladı. Gongora, “En tatmin edici şey, Calabrialı meslektaşlarımızla birlikte çalışmak. Kübalılara benzer bir sıcaklığa sahipler ve çok misafirperverler,” diyor.
İtalyan hekimler kamuda çalışmıyor
Küba’dan gelen sağlık görevlileri de benzer şekilde Polistena sakinleri tarafından benimsenmiş. Kübalılar boş zamanlarında spor salonuna gidiyor, dağlarda yürüyüş yapıyor veya karaoke barda stres atıyor.
Calabria bölgesinin sağcı başkanı Roberto Occhiuto, Küba’dan takviye kuvvet çağırma fikrini ilk ortaya attığında eleştirilmiş. Occhiuto, “Ama deney olumlu oldu. Bunu ben söylemiyorum, Kübalılarla çalışan İtalyan doktorlar ve Calabrialı hastalar söylüyor. Küba tıbbının dünyanın en iyilerinden biri olduğunu biliyordum ve bugün beni eleştiren aynı insanlar daha fazla Karayip tıbbı için yaygara koparıyorlar,” iddiasında bulunuyor.
Fakat hastane vardiya programını yeterli sayıda personelle doldurabilme konusunda hâlâ endişelenen Liotta’ya göre daha uzun vadeli bir tedaviye ihtiyaç var.
Hastane müdürü, “Kamu sistemine giren yeterli insan yok. Gençlere bakıyorum ve iyi hazırlanmışlar ama yorgunlar. Kübalılar takım ruhunu yeniden canlandırmaya yardımcı oldular, fakat 2025’ten sonra ne olacağı konusunda endişeliyim,” diyor.
