Financial Times’ın dış ilişkiler alanında baş köşe yazarı Gideon Rachman’ın Kuzey Kore-Rusya işbirliği konusunda Batı’yı uyaran analizini sizler için çevirdik.
***
Batı, Kuzey Kore’yi hafife almanın bedelini ödeyecek
Gideon Rachman, Financial Times
29 Ekim 2024
Kim Jong Un’un Ukrayna savaşına müdahalesi Pyongyang’ın dünyaya yaklaşımında tehlikeli bir dönüşü yansıtıyor
“Bir dünya savaşına giden ilk adım”. Volodimir Zelenskiy, Kuzey Kore birliklerinin Rusya-Ukrayna çatışmasının ön saflarına beklenen gelişini böyle tanımladı.
Batılı güvenlik yetkilileri aylardır Rusya, Kuzey Kore, İran ve Çin’den oluşan bir “düşmanlar ekseni” arasında artan işbirliği konusunda uyarılarda bulunuyor. Kuzey Kore’nin Rusya’ya verdiği destek, bu eksenin iş başındaki en dramatik kanıtıdır.
Dört düşman arasında Kuzey Kore batıda en az dikkat çeken ülke oldu. Donald Trump ile Kuzey Kore diktatörü Kim Jong Un arasındaki yakınlaşma girişiminin 2019’da başarısızlıkla sonuçlanmasının ardından ülke manşetlerden düştü.
Ancak Kuzey Kore uzmanları aylardır alarm veriyor. Ocak ayında Kuzey Kore’nin önde gelen iki gözlemcisi Robert Carlin ve Siegfried Hecker şu uyarıda bulundu “Kim Jong Un savaşa girmek için stratejik bir karar verdi.”
Carlin on yıllar boyunca ABD Dışişleri Bakanlığı’nın Kuzey Kore üzerine çalışan ekibini yönetmiş, Hecker ise Los Alamos Laboratuvarı’nın eski başkanı. Her iki isim de Kuzey Kore’yi birçok kez ziyaret etmiştir. Ortak makalelerinde Kim’in Amerika ile ilişkileri geliştirme çabasından vazgeçerek Güney Kore ve ABD ile çatışma politikasına yöneldiği uyarısında bulundular. Yazıyı kasvetli bir şekilde sonlandırdılar: “Kuzey Kore’nin potansiyel olarak 50 ya da 60 savaş başlığından oluşan büyük bir nükleer cephaneliği var. [Kim’in son sözleri ve eylemleri, bu cephaneliği kullanarak askeri bir çözüme ulaşma ihtimaline işaret ediyor.”
Yıl boyunca Kuzey Kore politikasında radikalleşmenin işaretleri çoğaldı. Haziran ayında Rusya ve Kuzey Kore karşılıklı savunma anlaşması imzaladı. Kuzey Kore ayrıca Güney ile nihai birleşme hedefini resmen terk etti ve bunun yerine Güney Kore’yi uzlaşmaz bir düşman olarak tanımladı. Pyongyang geçtiğimiz haftalarda iki Kore’yi birbirine bağlayan yolları da havaya uçurdu.
Xi ve Putin gibi Kim Jong Un da ABD’nin uzun vadede düşüşte olduğuna ikna olmuş görünüyor. Xi’nin “yüzyılda görülmemiş büyük değişimler” olarak selamladığı daha geniş bir küresel yeniden yapılanmanın parçası olarak düşmanlarına üstün gelmek için tarihi bir fırsat hissediyor olabilir.
Çin’in, Pekin’in her iki ülke üzerindeki etkisini azaltan Rusya ve Kuzey Kore arasındaki artan yakınlıktan rahatsız olduğu söyleniyor. Ancak Çin, Asya’da ABD’ye karşı hala önemli bir tampon olarak gördüğü Kuzey Kore’nin anlaşmalı müttefiki olmaya devam ediyor.
Çinliler ayrıca Kore yarımadasında yükselen gerilimin ABD’nin Tayvan’ı savunmasını zorlaştırabileceğini de biliyor. Aynı ABD askeri kaynaklarının çoğu hem Tayvan’ın hem de Güney Kore’nin savunmasına tahsis edilmiş durumda. Nitekim bazı Washington analistleri Kore yarımadası ve Tayvan Boğazı’nda eş zamanlı çatışma olasılığı hakkında spekülasyonlar yapmaya başladı bile.
Batı’da Kuzey Kore’ye bir şaka muamelesi yapma yönünde talihsiz bir eğilim var – nükleer silahtan ziyade komik bir viral fırlatma olasılığı daha yüksek olan kötü takım elbiseler ve kötü saç kesimleri ülkesi.
Kuzey Kore halkının çektiği acıları en aza indirgemenin yanı sıra, Kim rejimine şaka muamelesi yapmak rejimin kabiliyetlerini ciddi şekilde küçümsemek anlamına gelmektedir. Kuzey Kore’deki yoksulluk rejimin her açıdan geri kalmış olduğu anlamına gelmez. Bunun yerine, Kim’in askeri kalkınma lehine sıradan insanların refahını tamamen göz ardı ettiğine tanıklık eder. Rejim izolasyona rağmen nükleer silah üretmeyi başarmıştır – İran ve Suriye gibi daha zengin ve daha iyi bağlantılara sahip ülkelerin başaramadığı bir şey. Kuzey Koreliler ayrıca balistik füzeler ve kayda değer saldırı amaçlı siber yetenekler de geliştirdiler.
Kim, Putin rejimine Ukrayna ile girdiği topçu savaşında avantaj sağlayan milyonlarca mermiyi Rusya’ya teslim etti bile. Şimdi Kuzey Kore birlikleri savaşa girmeye hazır görünüyor. Batı’daki ilk spekülasyonlar bu birliklerin Rusya içinde faaliyet gösterebileceği, belki de Kursk bölgesinin bazı kısımlarını işgal eden Ukrayna güçlerine karşı koyabileceği ya da sadece destek rolü üstlenebileceği yönünde.
Ancak batılı analizler hem Putin’in hem de Kim’in radikalizmini ve saldırganlığını sürekli olarak hafife aldı. Dolayısıyla Kuzey Korelilerin de Rusya’nın Ukrayna içindeki saldırılarına katılmayacağının garantisi yok.
600,000’den fazla Rus askerinin öldüğü ya da yaralandığı düşünülen bir savaşta, 10,000 kadar Kuzey Koreli özel kuvvetin gelmesinin dengeleri değiştirmesi pek olası değil. Ancak ülkenin 1.3 milyon aktif askeri personeli var ki bu da dünyanın dördüncü büyük gücü. Bunların büyük bir kısmı kötü eğitimli ve donanımsız acemi askerlerden oluşuyor. Ancak Putin “kıyma makinesi” saldırıları için her zaman daha fazla top yemi kullanabilir.
Peki bu işten Kim’in çıkarı ne? Mevcut spekülasyonlar teknoloji transferi ve Rusya’dan gelecek para üzerinde yoğunlaşıyor. Ancak Kuzey Kore lideri Kore yarımadasında gelecekte yaşanabilecek olası bir çatışmayı da göz önünde bulunduruyor olabilir. Avrupa’daki bir savaşta Rusya’yı destekliyorsa, Rusya bir gün Asya’daki bir çatışmada bu iyiliğe karşılık verebilir mi?
Tüm bunlar ABD, AB ve Güney Kore için çok zor sorular ortaya çıkarıyor. Hepsi de hem Ukrayna’da hem de Kore yarımadasında gerilimi tırmandırmaktan kaçınmaya çalıştı. Ancak yakında bir seçimle karşı karşıya kalabilirler. Rusya’nın Kuzey Kore’nin yardımıyla Ukrayna’yı yenmesine izin verip Avrupa ve Asya’da değişen güvenlik tablosunu düşünmek. Ya da Ukrayna’ya verdikleri desteği ve bir düşman ekseniyle yüzleşmek için risk alma isteklerini keskin bir şekilde artıracaklar.
