Bizi Takip Edin

DÜNYA BASINI

Lavrov: Sert davranacağız

Yayınlanma

Çevirmenin notu: Rusya Dışişleri Bakanı Sergey Lavrov’un haftalık Argumentı i faktı’ya verdiği mülakatın (5 Nisan) çevirisini yayınlıyoruz.

Yalnız, şu “kestaneleri ateşten çıkarmak” deyimiyle ilgili kısa bir tekrar açıklama gerek.

Lavrov bu deyimi geçen yıl mayıs ayında, Dış Siyaset ve Savunma Siyaseti Konseyi toplantısında da kullanmıştı.

Fransızcadan (muhtemelen La Fontaine’den) gelen bu Rusça deyim, edebiyat referanslarıyla konuşmaya alışkın olan Lavrov için normal sayılabilir; ancak bu deyime uluslararası çatışmalarla ilgili anlamını veren ve onu genel bir deyim olmaktan çıkarıp Rusya dış siyasetinin değişmez başlığı haline getiren, dolaylı olarak, Stalin’dir.

Stalin 10 Mart 1939’da, BKP(b) XVIII’inci Kongre’sinde sunduğu siyasi raporda, Sovyetler Birliği’nin İngiltere ve Fransa hesabına Nazi Almanya’sı ile savaşmayacağını söylerken “ateşi başkasının elleriyle karıştırmak” deyimini kullanmıştı. Bu, sonraları “kestaneleri ateşten çıkarmak” diye ifade edilmeye başlandı ve deyim siyasi anlamıyla Stalin’e mal oldu.

Aslında Stalin özgün deyimi de kullanmıştı. 1901’de yayınlanan ilk makalelerinden birinde, marksizm içindeki sağcılığın sonucunun “işçilerin kestaneleri ateşten burjuvazi için çıkarmaya mecbur bırakacağını” söyler.

  • Sergey Viktoroviç, eskiden AB ülkelerini sık sık ziyaret ediyordunuz. Şimdi, malum nedenlerle, iş gezilerinizin coğrafyası değişti. Ne dersiniz, AB Rusya’yı uzun yıllar için mi kaybetti?

Yurtdışı gezilerimin coğrafyası değişti. Bu şimdi, yenilenmiş dış siyaset konseptinde tespit edilen Rusya’nın uluslararası arenadaki önceliklerini yansıtıyor.

Avrupa Birliği’nin Rusya’yı “kaybettiğini” çok doğru belirttiniz. Bunun suçlusu kendisi. AB üyesi ülkeler ve birliğin yöneticileri, Rusya’nın (kendi deyişleriyle) stratejik bir yenilgi alması zaruretini açıkça beyan ediyorlar. Cani Kiev rejimine silah ve mühimmat yığıyor, Ukrayna’ya danışmanlar ve paralı askerler gönderiyorlar. Bu nedenlerle AB’yi dost olmayan bir birlik olarak mülahaza ediyoruz.

Zaruri çıkarımları yaptık. Düşmanca adımlara cevap olarak, zaruret halinde, Rusya’nın milli menfaatleri ve diplomatik pratikte genel kabul gören karşılıklılık prensibine dayanarak, sert eylemde bulunacağız.

Avrupalılar herhangi bir anda Rusya karşıtı tutumlarından vazgeçer ve Rusya ile karşılıklı saygıya dayanan bir diyalogdan yana tercih yaparlarsa onların tekliflerini mülahaza edecek ve, Rusya Federasyonu’nun yeni dış siyaset konseptinde Başkan V. Putin tarafından onaylandığı gibi milli menfaatlerimize bakarak kararlar alacağız.

  • Geçtiğimiz günlerde ÇHC Başkanı Si Tsinpin’in Rusya’ya resmi bir ziyareti gerçekleşti. Rusya-Çin görüşmelerinin sonucunda tablo nedir?

ÇHC Başkanı Si Tsinpin’in 20-22 Mart’ta Rusya’ya yaptığı ve devlet başkanlığı görevine tekrar seçildikten sonra ilk yurtdışı gezisi olan ziyaret, Rusya-Çin ilişkilerinin çağdaş tarihinde çok önemli bir kilometretaşı, ikili işbirliğinin emsalsiz seviyesi ve özel niteliğinin tanığıdır.

Rusya ve Çin liderleri, başbaşa yemek ve şömine başında çay gibi muhtelif formatlarda yaklaşık 10 saat boyunca konuştular. Bu tür kişisel temasların ikili ilişkileri her açıdan ilerletmedeki önemi küçümsenemez. Başkan Putin’in belirttiği gibi, görüş alışverişi “sıcak, yoldaşça ve yapıcı bir atmosferde” geçti. Diğer yandan ÇHC Başkanı da Başkan Putin’le görüşmesini “açık, dostça ve yapıcı” diye niteledi.

Heyetlerin katılımıyla yapılan görüşmelerde son dönemde Rusya-Çin ilişkilerinin çokyönlü gelişmesinin sonuçları değerlendirildi, muhtelif alanlarda güncel işbirliği meselelerinin “envanteri” çıkarıldı. Si Tsinpin’in Başbakan M. Mişustin ile de yapıcı bir görüşmesi oldu; bu görüşmede pratik işbirliğinin artırılmasında başlıca istikametler konuşuldu.

Zirvenin temel sonuçları çok önemli iki belgede tespit edildi: yeni bir çağa giren kapsamlı ortaklık ve stratejik işbirliği ilişkilerinin derinleştirilmesi hakkında ortak açıklama ile Rusya-Çin iktisadi işbirliğinin 2030’a kadar kilit istikametlerde gelişmesinin planı hakkında ortak açıklama.

Devlet başkanları, dış siyasette sıkı bir koordinasyonun devamının önemini ifade ettiler. Benzer bir şekilde, uluslararası güvenlik alanında temel meydan okuyuşların ortaya çıkışının nedenlerini görüyoruz. Batının eşit haklar temelinde devletlerarası diyalog yürütmekte isteksizliğinin farkındayız. Yaptırım baskısı yöntemlerinin ve diğer iyi komşuluk dışı rekabet vasıtalarının kullanılmasına karşı çıkıyoruz. Bu bağlamda stratejik işbirliğimiz üçüncü ülkeleri hedef almıyor. Bu işbirliği bütün uluslararası sistemin dengeli bir gelişimine katkıda bulunuyor.

Çin tarafı Ukrayna probleminde dengeli tutumunu teyit etti. Pekin’in, çatışmanın siyasi-diplomatik çözümünde yapıcı bir rol oynamaya hazır oluşundan memnuniyet duyuyoruz. Çinli ortaklarımızın Ukrayna’daki durumla ilgili yayınlanan tutum belgesindeki temel ilkelerin, özellikle de Avrupa’daki ve genel olarak dünyadaki bütün ülkeler için eşit ve bölünmez bir güvenliğin sağlanmasının zarureti kısmında bizim yaklaşımlarımızla uyum içinde olduğunu görüyoruz. Barış süreci Kiev ve onun, askeri eylemleri uzatmak için her türlü çabayı gösteren batılı küratörleri tarafından şimdilik frenleniyor.

ÇHC liderinin ziyareti geniş bir uluslararası etki doğurdu, küresel enformasyon gündemini tam anlamıyla işgal etti. Bu, Rusya-Çin stratejik ortaklığının uzun zamandır sadece iki taraflı bir bağlamdan çıkmış olduğunu teyit ediyor. Belli ki açık seçik bir şekilde formüle edilen günümüz dünyasının kilit meseleleri hakkındaki ortak pozisyonlarımız duyulmuş.

  • Si Tsinpin’in Rusya’ya ziyareti arifesinde ÇHC’nin Moskova Büyükelçisi Çuan Hanhuey şöyle demişti: “Çin, Rusya ile ‘sırt sırta’ stratejik işbirliğini de inşa edecek.” Siz, Çin Dışişleri Bakanı Tsin Gan’ın “sırtını” hissediyor musunuz?

Bakan Tsin Gan, tıpkı selefleri, şimdiki CKP MK Politbüro dış siyaset denetçisi Van İ, ondan önce Yan Tseçi, Li Çaosin ve başka pek çok seçkin Çinli diplomat gibi, benim iyi bir dostum ve silah arkadaşım. Hiç şüphesiz, aramızda bir kolkolalık duygusu, karşılıklı temel menfaatlerimizi savunmak için küresel arenada çabaların stratejik bir şekilde koordinasyonunu gerçekleştirerek “omuz vermeye” hazır oluş var. Rusya-Çin ilişkilerinin uluslararası hukuk ve BM’nin merkezi rolüne dayanan daha adil, dengeli, çok merkezli bir dünya düzeninin şekillendirilmesi davasında çok önemli bir rol oynadığını devamlı olarak vurguladık.

Tecrübeli, son derece profesyonel bir diplomat olan ve daha bu göreve atanmadan ülkemizde de birçok defa bulunan ÇHC Dışişleri Bakanı Tsin Gan ile efektif bir ilişki geliştirdik. Sahadaki ilk görüşmemiz 2 Mart’ta Yeni Delhi’de G-20 dışişleri bakanları toplantısında oldu. İçinde bulunduğumuz yıl için dışişleri bakanlıkları arası danışma toplantıları planı imzaladık. Mevcut önemli mekanizma çerçevesinde bakan yardımcıları ve dış siyaset organlarımızın ilgili kuruluşları arasında yüzyüze “saatleri ayarlama” işini de yeniliyoruz.

Si Tsinpin’in ziyareti sırasında Van İ ve Tsin Gan ile temaslarım oldu. Bakan Tsin Gan ile çok taraflı başka etkinliklerde de sahada görüşmeler planlanıyor. Rusya ve Çin arasındaki bağlar devamlı surette gelişmeye devam ediyor. Önümüzde, çok sayıdaki pratik meselenin çözümü için büyük çaplı ortak bir çalışma var.

  • Rusya-Çin ilişkilerinin gerçekten de eşit haklar temelinde gelişmesi imkânından kuşku duyan uzmanlar olduğu sır değil. Ülkelerimizin farklı iktisadi gelişme seviyesinde oluşları da bunun nedenlerinden. Bu uzmanlara ne cevap verirdiniz?

Rusya-Çin ilişkilerinin sözümona “bağımlılığı” ve “eşitsizliği” meselesi esas olarak uzun bir süredir dost olmayan ülkelerde kabartılıyor. Bu konu, ÇHC Başkanı Si Tsinpin’in geçtiğimiz günlerdeki Moskova ziyaretinden sonra da kimi “uzmanlar” tarafından gündeme getirildi. Bunda, başarılarımızı gölgeleme, Moskova ile Pekin arasındaki dostluğa takoz koyma girişimi görüyoruz. Bu planlar kolaylıkla yanlış hesaplanıyor, protokol gereği standart geliş gidişler ise zaten sıkıcı ve kimseyi rahatsız etmiyor.

Rusya’nın enerji kaynaklarının Avrupa’ya sevkiyatının zirve yaptığı sırada batılı analistlerden hiçbiri nedense Rusya’yı AB’ye bağımlılıkla korkutmuyordu. Tam tersine, ABD, Avrupa’yı, bunun yerine kendi kaya petrolü ve kaya gazını geçirmek arzusuyla, ülkemizden karbon kaynakları sevkiyatına yoğunlaştığı için uyarıyordu. Şimdi, ihracatımızı Asya’ya yöneltirken, ansızın bizim için kaygılanmaya ve Çin’e bağımlılıkla ilgili “dostça” uyarmaya karar verdiler. Tavsiyeniz için teşekkürler, ama biz kendi kafamızla düşünecek, tamamen kendi milli menfaatlerimize ve sağlam, zamanın ve gerçek işlerin teyit ettiği Çinli dostlarımıza dayanacağız.

Ciddi uluslararası ilişkiler uzmanları, günümüzün çokkutuplu dünyasında ülkeler arasında dallanmış bağlar bulunduğunun farkındalar. Çin arka arkaya 13 yıldır Rusya’nın başlıca ticaret ortağı. Son iki yıldır karşılıklı ticaret hacmi yıllık üçte bir oranında arttı ve 2022’de 185 milyar dolar ile yeni bir rekor seviyesine çıktı. Ülkelerimizin pazarlarında ihtiyaç duyulan ürünlerin karşılıklı sevkiyatını karşılıklı fayda temelinde gerçekleştiriyoruz. Aramızdaki hesapların yarıdan fazlasının milli paralarla gerçekleştirilmekte oluşu önemli; işbirliği ticaretle de sınırlı değil, enerji ve sanayiden tarım ve uzaya kadar çok daha geniş bir spektrumu kapsıyor. Çin’le aramızda ticaret ve ekonomi alanında pozitif bir karşılıklı bağımlılık ilişkisi ortaya çıktı, çalışmamızın bu sonucundan hoşnut olmamak mümkün değil.

  • Britanya’nın Ukrayna’ya seyreltilmiş uranyum içeren mühimmat gönderme planlarını açıklamasından sonra Savunma Bakanı S. Şoygu, “nükleer bir çarpışmaya daha az basamak kaldığı” uyarısını yaptı. Rusya, bu “basamakların” gene daha fazla olması için diplomatik cephede ne yapabilir?

Diplomasinin misyonu, devletlerarası çelişki ve çatışmaların çözülmesinde barışçıl, siyasi-diplomatik vasıtaları aramak ve bunlar üzerinde çalışmaktır. Tabii bu kapsamda nükleer güçler arasındaki ilişkiler de var. İşte burada bir problem ortaya çıkıyor; bu problem şu epeyce kıvrak ama uygun ifadeyle çok daha net tasvir edilebilir: “tango için iki kişi gerekir”.

Rusya devamlı surette yapıcı girişimlerde bulundu, uluslararası güncel problemlerin çözümü için pragmatik, politize olmayan teklifler sundu. Bunlar arasında, 2021 aralık ayında Başkan V. Putin’in, Rusya’ya batı istikametinde hukuki yükümlülük taşıyan garantiler sunulmasına yönelik olarak ileri sürdüğü inisiyatifi de var. Ama Washington ve Brüksel’de bizi ya yok saydılar, ya da tepkileri olumsuz oldu. Neticede bu, Ukrayna’da bugünkü krize yol açtı.

ABD ve onun NATO’daki uyguları bugün çatışmanın daha da tırmanmasına yönelik son derece riskli bir bahis oynamış bulunuyorlar. Kolektif batı açık bir şekilde Rusya’nın “stratejik yenilgisi” görevini deklare ediyor.

Biz ise daha önce olduğu gibi, Avrupa ve Avrupa-Atlantik’teki durumu sağlıklı kılmak hedefiyle temaslara açığız, ama eşit haklar temelinde ve Rusya’nın menfaatlerinin kesinkes hesaba katılması şartıyla. Burada başlıca önşart, batının saldırgan düşmanca tutumundan vazgeçmesi. Ama oradakiler buna ve bizimle yapıcı bir diyaloğa hazır değiller, 7-24 Rusya’yı çevrelemenin yeni yöntemlerini aramakla meşguller. Böyle bir çizginin tehlikeleri açıktır. Elimizdeki bütün yöntemlerle bu konuda batılı meslektaşlarımızı uyarıyoruz.

  • Amerikalıların esas olarak son derece ilkel bir etki yöntemi kullanarak Afrika ülkelerine baskı yapmakta olduklarını defalarca söylediniz. Afrikalıların yönelttiği, “peki batının tarafında yer alanlar karşılık olarak ne alacaklar?” sorusuna Washington, cezalandırılmayacakları cevabını veriyor. Peki Rusya Afrika’ya ne teklif ediyor?

ABD ve vasalları gerçekten de Rusya’nın uluslararası tecridini gerçekleştirmek için mümkün olan her şeyi yapıyorlar. Özellikle de temmuz sonunda St. Petersburg’da yapılması planlanan ikinci “Rusya-Afrika” zirvesini baltalamaya, Afrikalı dostlarımızı buna katılmaktan vazgeçirmeye çalışıyorlar.

Hayati menfaatlerini Washington ve onun uşaklarına kurban etmek, eski sömürgeci metropoller için “kestaneleri ateşten çıkarmak” isteyenlerin çok daha az olması ise başka bir mesele. Bu yüzden küresel güney ve doğu devletleriyle işbirliğimizi engelleme girişimleri devam ediyor, ama başarı hiç de garanti değil.

Bizim batılılardan başlıca farkımız şudur: biz yabancı ortaklarımıza asla nasıl yaşamaları gerektiğini öğretmiyoruz. Bizim gizli gündemimiz yok. Biz “çifte standart” uygulamıyoruz. Devletlerarası işbirliğini ve ilişkileri uluslararası hukuk, eşitlik, karşılıklı saygı ve menfaatlerin gözetilmesi ilkeleri üzerinde inşa ediyoruz. Görünüşe göre tam da bu yaklaşım Afrikalıları olumlu etkiliyor. Sadece onları da değil. Bütün normal ülkeleri olumlu etkiliyor.

Tabii Afrikalı dostlarımıza milli güvenliklerinin sağlanması, insani alanda ihtiyaçlarının tatmini planında da teklif ettiğimiz şeyler var. Afrika devletleri, Rusya’nın onların profesyonel kadrolarının hazırlanmasına katılmasını istiyorlar. Bu alanda geleneksel olarak güçlüyüz; Sovyet ve Rusya yüksek eğitimi birkaç kuşaktır Afrikalılar arasında büyük talep görüyor.

Bu, Rusya ile Afrika ülkeleri arasında karşılıklı yarara dayanan ve bizim her alanda geliştirmeye niyetli olduğumuz çokyönlü işbirliğinin muhtelif istikametlerinden ancak küçük bir kısım.

  • Bu yaz St. Petersburg’da yapılacak olan ikinci zirve ve iktisadi ve insani “Rusya-Afrika” forumu, konuşmalardan ve vaatlerden çıkıp somut stratejik projelerin hayata geçirilmesi gerçekleşirse belli ki başarılı olacak. Moskova sürprizlere hazır mı?

St. Petersburg zirvesini Rusya ile Afrika arasında işbirliğinin sistem-yapıcı bir unsuru olarak mülahaza ediyoruz. Muhtevasının dolu olması için çalışmalar da Afrikalı dostlarımızla sıkı bir işbirliği içinde devam ediyor.

Tepedeki buluşmanın gündeminde teknoloji transferi, kıtadaki sanayi ve kritik altyapının geliştirilmesi gibi meseleler var. Rusya’nın Afrika devletlerinin dijitalizasyonu, enerji sektörünün, tarımın geliştirilmesi ve yararlı minerallerin çıkarılması, gıda ve enerji güvenliğinin temini projelerine katılımını somut olarak görüşmeyi hedefliyoruz. Bu, dikkatlerin odağında bulunacak konular listesinin çok uzağında.

Zirvenin Rusya-Afrika stratejik işbirliğini güçlendireceğine, Afrika kıtasıyla orta vadede bütün ilişkilerin gelişmesinde bir vektör meydana getireceğine ve keza bölgesel ve uluslararası problemlerin etkin çözümünde büyük bir katkı olacağına eminim.

DÜNYA BASINI

Mahmud Abbas birliği korumak için olası baskılara direnecek mi?

Yayınlanma

Aşağıda çevirisini okuyacağınız uzman görüşlerine yer verilen haber Filistinli grupların Pekin’de imzaladığı uzlaşı anlaşmasının sürdürülebilir olup olmadığına yanıt bulmaya çalışıyor. İsrail ve muhtemelen ABD tarafından baltalanacağı düşünülen uzlaşının yumuşak karnı ise Filistin Yönetimi:

****

‘Başarılı olması için baskı var’: Fetih-Hamas birlik anlaşması sürdürülebilir mi?

Analistlere göre Fetih Hareketi’nin siyasi iradesinin olup olmadığı görülecek, İsrail ise anlaşmayı bozmaya çalışabilir.

Mat Nashed

Analistler, Filistinli grupların salı günü bir “ulusal birlik” anlaşması imzalayarak, ideolojik farklılıklarını ve acı dolu geçmişlerini bir kenara bırakıp İsrail’in işgaline son vermek için lobi yapabileceklerine dair hem umut yarattığını ancak bazı şüpheler olduğunu söylüyor.

Çin’in başkenti Pekin’de üç gün süren yoğun görüşmelerin ardından imzalanan anlaşma, geçici bir “ulusal uzlaşı” hükümetinin savaş sonrası Gazze’nin kontrolünü üstlenmesi ve ortak kendi kaderini tayin etme arayışını ilerletmesi için zemin hazırladı. Ancak Fetih Hareketi ve Hamas arasında daha önce yapılan birçok uzlaşma girişiminin başarısız olması nedeniyle bu atılım kuşkuyla karşılandı.

Katar’ın başkenti Doha’daki Middle East Council on Global Affairs adlı düşünce kuruluşunda İsrail-Filistin uzmanı olarak çalışan Ömer Rahman, “Biraz şüphe olması doğal, ancak bu anlaşmanın kalıcı olacağından umutluyum” dedi.

“Gazze ve Batı Şeria’daki durum göz önüne alındığında bunun başarılı olması için baskı var. Bence tüm taraflar bunun gerçekleşmesi gerektiğini biliyor” diyen Rahman, Gazze’deki savaşın ve işgal altındaki Batı Şeria’da artan yerleşimci şiddeti ve toprak gaspının getirdiği aciliyete atıfta bulundu.

BM uzmanlarına göre, 7 Ekim’de Hamas öncülüğünde İsrail topluluklarına ve askeri karakollarına düzenlenen ve bin 139 kişinin öldürüldüğü ve 251 kişinin esir alındığı saldırıdan bu yana İsrail, Gazze’de soykırıma varabilecek yıkıcı bir saldırıyla karşılık verdi.

İsrail son dokuz ayda 39 binden fazla Filistinliyi öldürdü ve iki milyon 300 binlik Gazze nüfusunun neredeyse tamamını yerinden etti. Gazze’deki savaş uluslararası manşetleri belirlerken, İsrail’in 2024 yılında işgal altındaki Batı Şeria’da son 30 yılda herhangi bir yılda olduğundan daha fazla Filistin toprağını sessizce ele geçirmesine yol açtı.

İsrail işgalini derinleştirirken, Filistinli iki büyük grup Fetih Hareketi ve Hamas bölünmüş durumda kaldı. Fetih Hareketi, Batı Şeria’nın büyük bir bölümünü 1993 Oslo Anlaşmalarından doğan ve Fetih’e şiddetten vazgeçmesi ve İsrail’i tanıması karşılığında Filistin devletinin kurulacağının vaat edildiği Filistin Yönetimi aracılığıyla kontrol ediyor.

Buna karşılık Hamas silahlı mücadeleye bağlı kaldı ve 2007’de iki taraf arasında yaşanan kısa bir iç savaşta Fetih Hareketi’ni kovduğundan beri Gazze’yi kontrol ediyor.

Kanlı geçmişe rağmen, her iki taraf da 12 daha küçük grupla beraber Pekin anlaşmasını imzaladı. El Cezire’nin elde ettiği bir anlaşma kopyasına göre bu anlaşma, nihai olarak İsrail işgali altındaki Doğu Kudüs, geniş Batı Şeria ve Gazze’de (İsrail’in 1967 Arap-İsrail savaşında ele geçirdiği topraklar) bir Filistin devleti kurmayı hedefliyor.

Anlaşma kalıcı olacak mı?

Uluslararası Kriz Grubu (ICG) Filistin uzmanı Tahani Mustafa, Fetih Hareketi ve Ebu Mazen olarak da bilinen Filistin Yönetimi lideri Mahmud Abbas’ın Hamas’la daha önce yapılan uzlaşma anlaşmalarını baltaladığını söyledi.

El Cezire’ye konuşan Mustafa, Abbas’ın ve yakın sırdaşlarının İsrail işgaline karşı Filistin yönetimini birleştirmek için gerçek bir siyasi irade göstermediğini söyledi.

Mustafa’ya göre Fetih Hareketi, teoride Filistinlileri uluslararası alanda temsil eden Filistin Kurtuluş Örgütü (FKÖ) üzerinde tek kontrol sahibi olduğunu ve Hamas ve diğer fraksiyonlar bu yapıda temsil edilirse çoğunluğunu kaybetmekten korkuyor.

Mustafa, “Hamas’ı ve İslami Cihad’ı da eklerseniz, Fetih Hareketi’nin tekeli sona erer” dedi.

İsrail ve Amerika Birleşik Devletleri de uzlaşma anlaşmasını baltalamaya çalışabilirler.

İsrail, savaş sonrası senaryoda Filistin Yönetimi’nin ya da Hamas’ın Gazze’nin kontrolünü ele geçirmesine izin vermeyi reddederken, ABD de uzun süredir Hamas’ın İsrail’i tanımasını ve Filistin hükümetinin bir parçası olmadan önce şiddetten vazgeçmesini istiyor.

2017’de Hamas, 1967 sınırlarına göre bir Filistin devleti kurulmasını kabul eden yeni bir tüzük sundu. Hamas tarafından daha önce yapılan açıklamalar ve hareketlerle uyumlu olan bu hamle, İsrail’in fiilen tanınması anlamına geliyordu.

Mustafa, “Hamas, İsrail’in var olma hakkını hiçbir zaman [açıkça] tanımadı çünkü İsrail’e aynı şeyi Filistinliler için de yapması yönünde hiçbir zaman baskı yapılmadı” dedi.

Avrupa Dış İlişkiler Konseyi’nin İsrail-Filistin uzmanı Hugh Lovatt, İsrail’in bu anlaşmayı rayından çıkarmak için Batılı müttefiklerine Filistin Yönetimi’ne verdikleri fonları kesmeleri için baskı yapmasının oldukça olası olduğunu söyledi.

El Cezire’ye konuşan uzman, “Filistin Yönetimi mevcut haliyle ancak ABD ve Avrupa’nın yakın işbirliği ve finansman desteğiyle ayakta kalabilir” dedi.

Lovatt, “Ancak bu sadece Filistin Yönetimi’nin hayatta kalmasıyla ilgili bir mesele değil, aynı zamanda Filistin Yönetimi’nin kilit isimlerinin kişisel hayatta kalma meselesi… kendi kişisel konumlarını zayıflatabilecek herhangi bir anlaşmaya çok ilgi duymuyorlar” diye ekledi.

El Cezire yorum için Filistin Yönetimi Başkanlığı sözcüsü Nebil Ebu Rudeyne ve Filistin Yönetimi’nin Birleşik Krallık misyonunun başındaki Husam Zomlot’a ulaştı. Her iki isim de haber yayınlanmadan önce yorum taleplerine yanıt vermedi.

Ancak Lovatt, Filistin Yönetimi’nin, İsrail’i resmen tanımak ve şiddetten vazgeçmek gibi Oslo Anlaşmaları’nın şartlarına uymayı reddetmesi nedeniyle önceki birlik anlaşmalarının çökmesinden Hamas’ı sorumlu tuttuğunu söyledi.

“Abbas’ın söylediğini gördüğümüz şey… bir anlaşma istiyoruz ama uluslararası meşruiyete dayanan bir anlaşma” diye ekledi.

Bu anlaşma neden önemli?

Daha önceki uzlaşma anlaşmaları başarısızlıkla sonuçlanmış olsa da Rahman bu anlaşmanın başarıya ulaşmasının hayati olduğunu söyledi.

Rahman’a göre İsrail-Filistin konusunda uluslararası kamuoyunda rüzgarlar değişiyor ve bu da birleşik bir Filistin liderliğinin Gazze’deki “soykırıma” ve İsrail’in Batı Şeria’daki “ilhakçı baskısına” son vermesi için bir fırsat yaratıyor.

Dünya Mahkemesi olarak da bilinen Uluslararası Adalet Divanı’nın (UAD) “tavsiye niteliğindeki görüşü”, İsrail’in Doğu Kudüs, Batı Şeria ve Gazze’deki 57 yıllık işgalini kısa bir süre önce “yasadışı” olarak sınıflandırdı. Mahkeme, yerleşim yerlerinin inşası ve genişletilmesi de dâhil İsrail’in işgal altındaki Filistin topraklarında varlığını sürdürmesinin “uluslararası hukuku ihlal ettiğini” söyledi.

İsrail Başbakanı Binyamin Netanyahu kararı “saçma” olarak nitelendirdi ve İsraillilerin “atalarının yurdundaki kendi topluluklarında yaşamalarının” yasadışı olamayacağını söyledi.

Rahman, “Durum açıkça vahim ve Filistinlilerin uluslararası toplumu Filistinlileri savunmak için bir araya getirecek bir tür birleşik liderliğe ihtiyacı var” dedi.

Ancak bu birlik -en azından şimdilik- savaşın gidişatını şekillendirmede en etkili küresel aktör olan ABD tarafından desteklenmiyor.

ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Matthew Miller salı günü düzenlediği basın brifinginde anlaşmayı yorumlarken “Bir terör örgütünün rolü olamaz” dedi.

Hamas ABD, İsrail ve Avrupa Birliği tarafından “terörist” olarak tanımlanan bir grup ancak pek çok Filistinli, Hamas’ı meşru bir direniş grubu olarak görüyor.

Lovatt, Filistin Yönetimi karar alma sürecinde Hamas ve diğer gruplara danışarak anlaşmayı uygulamaya kararlı olsa bile ABD baskısının Filistin birliğini sabote edebileceğini söyledi.

Lovatt şunu ekledi: “Bu gerçekten de belirleyici faktör olabilir. Asıl soru şu: [Abbas] kararlılığını sürdürecek mi, yoksa uluslararası baskı karşısında geri adım mı atacak?”

Okumaya Devam Et

DÜNYA BASINI

Batı artık küresel ilişkilerin merkezi değil

Yayınlanma

Samir Puri, Nikkei Asia
25.07.2024

Dünya meselelerinde bir geçiş dönemi yaşıyoruz. Batılı ülkelerin küresel meselelerin nihai hakemleri olarak hareket etme gücü ve birliği çökmüyor, ancak açık bir düşüş içinde.

Çoğumuz bu noktada hemfikiriz, ancak bu geçiş dönemini Batı’nın içinden mi yoksa dışından mı izlemek daha doğru olur? Perspektif her şeydir. Atlantik’in her iki yakasındaki Batılı ülkelerde yaşayan bizler için popülizm siyaseti, değişen dünyayı izlerken kaçınılmaz olarak önemli bir tartışma konusu haline geliyor.

Daha “ulus öncelikli” liderler ve partiler güç kazandıkça, Batı’nın siyasi karakterinin hızla değişmekte olduğu açıktır. Kasım ayındaki ABD başkanlık seçimlerinde Donald Trump’ın olası zaferi ya da Macaristan Cumhurbaşkanı Viktor Orban’ın ülkesinin Avrupa Birliği dönem başkanlığını kullanarak geleneksel Batılı dış politika elitlerine çelişkili mesajlar vermesi buna örnek olarak gösterilebilir.

Bu durum zamanla Batı’nın küresel kişiliğini değiştirecektir.

2020’den bu yana Batı’daki evimden ziyade, Asya’da gelişen bu olayları Singapur’daki görüş noktamdan izliyorum. “Batısızlık: Büyük Küresel Yeniden Dengelenme” adlı yeni kitabımda yazdığım gibi, Batı’nın küresel varlığının yeniden şekillenmesini uzaktan izlemek kendi perspektiflerini sunuyor.

Asya’da, dünyanın değişen ekonomik dengesi Çin ve Hindistan’ın yükselişinde açıkça görülüyor ve Endonezya gibi ülkeler de gelecekte önemli bir büyüme göstermeye hazırlanıyor.

Dünyanın yeniden dengelenmesi sadece “Asya’nın yükselişi” ile sınırlı değildir. Suudi Arabistan, Türkiye ve hatta Güney Afrika gibi ülkelerin küresel meselelerde kendi yollarını çizmek için gösterdikleri stratejik özerklik her geçen ay artıyor.

Batılı olmayan ülkeler için stratejik özerklik ekonomik büyümeden kaynaklansa da bundan çok daha fazlasıyla ilgilidir. BRICS gibi Batılı olmayan kulüplerin genişlemesini de içeriyor. Güney Afrika’nın Batı destekli İsrail’e karşı Hamas’a karşı yürüttüğü savaş nedeniyle Uluslararası Adalet Divanı’nda açtığı dava gibi gelişmeler de bunu kanıtlamaktadır. Batılı olmayan ülkeler küresel görüşün değişmesine yardımcı oldukça, Batılı ülkeler tarafından 7 Ekim’den sonra İsrail’i desteklemek için alınan ilk tutumlar artık “kurallara dayalı uluslararası düzen” kullanılarak inandırıcı bir şekilde sorgulanabilir.

Batılı olmayan dünyanın yükselen başlıca güç merkezleri hızla kendi momentumlarını geliştiriyor. Yüzyıllardır ilk kez Batı her zaman öncü bir rol oynamıyor. Avrupa liderliğindeki deniz sömürge imparatorluğunun önceki dönemleri ve ardından ABD liderliğindeki küreselleşme dönemi düşünüldüğünde, dünya meselelerinde ortaya çıkan dönemin gerçekten de çok farklı olacağı görülecektir.

Batı çökmeyeceği ve ABD ekonomisi canlılığını koruduğu için yanlış sonuçlara varmak kolaydır. Tüm bunları gayri safi yurtiçi hasıla büyüklüğüne göre bir analize indirgemek ve yalnızca ABD ile Çin arasında iki atlı bir yarış olarak görmek çok basite indirgemek olacaktır.

Kişi başına düşen GSYH’ye bakıp, önde gelen Batılı ülkelerin modernleşmenin standart taşıyıcıları olarak diğerlerinin fersah fersah önünde olduğu sonucuna varılabilir. Ya da güçlü ABD dolarının kalıcı gücüne odaklanılabilir.

Bunlar indirgemeci sonuçlara varmaktır. Evet, ekonomik performans, yaşam standartları ve para biriminin gücü büyük önem taşımaktadır. Ancak diğer gelişmelerle birlikte ele alındığında Batı’nın düşüşte olduğu görülmektedir.

Demografi gibi bazı eğilimler ölçülebilir niteliktedir. Diğer eğilimler ise küresel anlaşmazlıkları çözme gücü ve ahlaki güçle ilgilidir. Küresel yeniden dengelenme yalnızca sert güç ve ekonomiyi değil, aynı zamanda standartları belirleme, dikkati yönetme ve krizleri çözme becerisini de içermektedir.

Manşetlerimize hakim olan ve küresel görüşleri derinden ikiye bölen diğer savaştan işlerin ne kadar hızlı değiştiğine dair net bir örnek alalım.

G7 aracılığıyla çalışan Batı, Rusya’nın Şubat 2022’de başlayan barbarca tam ölçekli işgaline karşı Ukrayna’yı övgüye değer bir şekilde destekledi. Ancak milyarlarca dolar harcayarak silahlandırdığı Ukrayna, hala Rus işgalcileri kovacak kadar güçlü değil. Şimdi, küresel yeniden dengelenmeyle ilgili iki gelişme Ukrayna’daki durumu daha net bir şekilde etkiliyor.

Birincisi, Rus ekonomisi Batı ve G7 liderliğindeki yaptırımlardan ve enerji ihracatına getirilen fiyat sınırlamalarından zarar gördü. Ancak ekonomik ceza tehdidi Putin’i 2022 başlarında Ukrayna’yı işgal etmekten caydırmaya yetmedi. Yaptırımların gerçekliği de Putin’i işgalden vazgeçmeye zorlamak için yeterli değil. Dünya ekonomisindeki yapısal değişiklikler, Rusya’nın Çin, Hindistan ve diğer BRICS ülkelerinin yanı sıra Türkiye, Körfez ülkeleri, Endonezya ve diğerleriyle ticaret yapmaya devam ettiği ve savaş ekonomisini sürdürdüğü anlamına geliyor.

İkinci olarak, Batılı olmayan bu ülkeler bir şekilde Rusya’nın Ukrayna’ya karşı yürüttüğü savaşın müzakere yoluyla sona erdirilmesini savunmuşlardır. Batı ve G7 ise tam tersini savunmuştur. Mükemmel bir ahlaki netlikle, Rusya’nın Ukrayna’da yenilmesi ve saldırganlığı için asla ödüllendirilmemesi gerektiğini savundular. Ancak Trump Beyaz Saray’a dönerse, ABD politikasının bir barış anlaşması lehine Ukrayna’yı terk etmeye kayması bekleniyor.

İronik bir şekilde, Trump’ın dayatacağı böyle bir anlaşma ABD’yi dünyanın geri kalanında genel olarak aynı şeyi savunan kesimlerle daha uyumlu hale getirecektir. Eğer bu gerçekleşirse, Batı’nın küresel haçlı enkarnasyonu bir darbe alacaktır. Onun yerine, otokratik liderlerle anlaşma yapmaktan kaçınmayan, işlevsel yaklaşımları tercih eden popülist bir Batı enkarnasyonu ufukta görünmektedir. Böyle bir dünyadan korkmak başka bir şey, bunun pek çok etmenini anlamak başka bir şeydir.

Sadece Soğuk Savaş sonrası zafer kazanmış Batı’nın sonunu gözlemlemiyoruz, aynı zamanda daha az Batı egemenliğinde bir dünyanın başlangıcını da gözlemliyoruz.

Okumaya Devam Et

DÜNYA BASINI

“Okulu kıran” çocukların ailelerini hapse atmayı öneren başkan adayı: Kamala Harris

Yayınlanma

Editörün notu: Joe Biden’ın çekilmesi ile birlikte Demokratların kasım ayındaki başkan adayı olarak öne çıkan Başkan Yardımcısı Kamala Harris, siyaseten “silik” bir profil olsa da daha önce San Fransisco ve California’daki savcılık deneyimleri karanlık bir geçmişe işaret ediyor. “Beyaz olmayan” ve “ilerici” sayılan bir siyasetçi olmasına rağmen savcılığı döneminde siyahlara yönelik polis şiddeti konusunda tavır almayı reddetmişti. Harris’in en tartışmalı hamlesi ise, “okul asma programı” olarak bilinen 2011 tarihli yasaydı. Bu yasa bölge savcılarının, çocuklarının geçerli bir neden olmaksızın okul yılının yüzde 10’unu kaçırmaları halinde ebeveynleri kabahat işlemekle suçlamalarına ve hapsetmelerine izin veriyordu. Daha sonra sonlandırılan programın, yine en fazla beyaz olmayan toplulukların ebeveynlerine yönelik işlediği yönünde yoğun eleştiriler gelmişti.


“Kamala the Cop”: Biden’ın Olası Halefi Harris’in Karanlık Yüzü

Raphael Schmeller
Berliner Zeitung
23 Temmuz 2024
Çev. Gülçin Akkoç

Sevilmiyor, hata yapmaya meyilli ve kendi partisi içinde tartışmalı durumda. Demokratların başkan adayı olarak yarışa girmesi beklenen Kamala Harris kimdir?

Joe Biden’ın başkanlık yarışından çekilmesinin ardından birçok demokrat coşkuyla Kamala Harris’i desteklemeye başladı. Partinin seçim kampanyası bağışları platformu ActBlue, Biden’ın yerine Demokratların favorisi olan başkan yardımcısı için şimdiden “bağış seli” yaşandığını bildirdi.

Liberal Amerikan medyası Pazar akşamından beri Harris’in seçimi kazanması durumunda ABD’nin en yüksek siyasi makamına gelen ilk kadın, ilk Asya kökenli ve Barack Obama’dan sonra ilk siyahi olacağını tekrarlayıp duruyor. Ancak Harris’in ülkedeki çok sayıda kişi tarafından sevilmediği ve kendi partisinin içinde de tartışmalı olduğu gerçeği söylenmiyor.

2011 ve 2013 yıllarında bağışlarla Harris’i destekleyen Cumhuriyetçi başkan adayı Donald Trump, çoğu ankette Demokratlardan oldukça önde yer alıyor. Bakıldığında Harris ve Biden arasında rağbet görme açısından önemli farklar yok ve hatta Harris’in durumu kısa bir yükselişten sonra daha kötüye bile gidebilir. Harris son anketlerde Demokratlar için çok önemli olan Michigan, Arizona ve Nevada gibi salıncak eyaletlerde Biden’dan daha kötü performans gösteriyor.

Harris, okulu çok sık kıran çocukların ebeveynleri için hapis cezası istemişti

Harris, örnek vermek gerekirse iç politikadaki sert tutumu sebebiyle eleştiriliyor. 2011 yılından itibaren Kaliforniya Başsavcısı olarak kendisini Günışığı Eyaleti’nin(*) ‘’ilk polisi’’ olarak sundu ve sıkı baskısıyla adından söz ettirdi. Aynı zamanda kolluk kuvvetlerindeki yolsuzluklara karşı yeterince kararlı adımlar atmaması konusunda da eleştirildi. Ve hepsinden önce okulu çok sık kıran çocukların ebeveynleri için uygulanmasını savunduğu yüksek para cezaları ve olası hapis cezaları sistemiyle hatırlanıyor.

Bu dönemde Harris, siyahlara yönelik polis şiddeti gibi birçok konuda tavır almayı reddetti ve bu durum birçok Demokrat tarafından yadırgandı. 2014 yılında marihuanayı yasallaştırma girişimine gülmüş, ancak beş yıl sonra başkanlığa adaylığını koyduğunda “kesinlikle desteklediğini” vurgulamıştır. Başsavcılık yaptığı dönem ona ‘’Kamala the Cop’’ (Polis Kamala) lakabını kazandırmıştır.

Harris 2017 yılında Senato’ya seçildi ve 2019 yılında Demokratların başkan adayı olarak yarışa girdi. Başta Biden’ı ırkçılıkla suçlasa da sonrasında korkunç anket oranları sebebiyle yarıştan çekildi ve sonrasında kendisini başkan yardımcısı adayı yapan Biden’ı destekledi.

Başkan Yardımcısı olarak görev yaptığı son 4 yılda pek çok kez kendi siyasi profilini geliştirmemekle suçlandı. Biden, göçü sınırlandırmak için menşe ülkelerdeki göçün nedenleriyle mücadele etme görevini 2021 yılında Harris’e verdi. Ancak Harris’in çabalarına ve Latin Amerika hükümet başkanlarıyla yaptığı görüşmelere rağmen düzensiz sınır geçişlerinin sayısı arttı. ABD Yüksek Mahkemesi 2022 yılında dönüm noktası niteliğindeki Roe v. Wade kararını bozarak ülkenin çoğu yerinde kürtajı fiilen imkansız hale getirdiğinde ise Harris, kürtaj haklarını şiddetle savundu.

Harris pek çok kişi tarafından politik anlamda sönük olarak görülüyor

Harris, Beyaz Saray’da geçirdiği süre boyunca çoğunlukla kendi yolundan gitti. Röportajlarında ve kamuoyu önünde yaptığı diğer konuşmalarında çeşitli hatalar yaptı ve her zaman kendine güvenen biri olarak görünmedi. Pek çok kişi tarafından politik anlamda sönük ve bazı demokratlar tarafından da bir yük olarak görülüyordu. Hatta 2022 yılının başında yapılan anketlerin sonucuna göre Harris, bugüne kadarki en sevilmeyen Başkan Yardımcısı. Yakın çalışma arkadaşları birçok kez istifa etti ve kaotik çalışma koşulları olduğuna dair söylentiler hep devam etti.

Harris de Biden gibi hatalar yapmaya ve anlaşılması zor konuşmalar yapmaya meyilli. Şu anda sosyal medyada Mayıs 2023’te yaptığı bir konuşma dolaşıyor, Harris dinleyicilere şu açıklamaları yapıyor: “Siz, içinde yaşadıklarınızın ve sizden önce gelenlerin bağlamından oluşuyorsunuz.’’ Sonrasında bu anlattıklarını annesinden bir alıntı yaparak destekledi, ‘’Hindistan cevizi ağacından düştüğünüzü mü sanıyorsunuz?’’ Harris sonrasında saniyelerce kendi şakasına güldü.

Eğer beklendiği gibi Kamala Harris Demokratların adayı olarak gösterilirse yalnızca bu imajını düzeltme zorluğuyla karşılaşmayacak, aynı zamanda seçmenleri Biden-Harris hükümetinin sevilmeyen sonuçlarından kendisini sorumlu tutmamaları için ikna etmeye çalışmak zorunda kalacak. Bu sebeplerle Trump, Harris’i yenmenin Biden’ın kendisini yenmekten daha kolay olacağını iddia ediyor. Bu konuda haklı olabilir.


(*) Yazar Florida ile Kalifornia’yı karıştırıyor olmalı çünkü “Günışığı Eyaleti” (Sunshine State) takma adı Florida’ya ait. Kaliforniya’nınki ise “Altın Eyalet” (Golden State). (editörün notu)

Okumaya Devam Et

Çok Okunanlar

English